the last pictures

op mijn foto-website (http://picasaweb.google.com/Tienna.Tine) staan (een deel van) de foto's van toen mama en Bertrand samen met mij door China reisden. voor een volledige fotovoorstelling, roep Bertrand!

arrivés et aclimatisés

voor de bezorgde zielen: mama en bertrand zijn veilig geland in Shanghai. kwik en flink lieten ze zich door hun persoonlijke gids door een doorregend Shanghai loodsen voor een eerste kennismaking met China. ik vertel niet meer, dat zullen zij (met vele foto's erbij) zelf graag doen! een fijne eerste dag van ons avontuur in het Rijk van het Midden. word vervolgd...

en zo blijven we bezig

Even geen post daar mijn dagen hier druk (maar aangenaam) zijn.
Wat ik uitspook?
*Ik ben op een donderdag gaan luisteren naar een spreker die op het Belgisch Consulaat zijn NGO Morning Tears uit de doeken kwam doen. Deze vrijwilligersorganisatie zet zich kort gezegd in om het lot van kinderen wiens ouders langdurig in de gevangenis zitten of wiens ouders geëxecuteerd werden, te verbeteren. Is erg nodig want die kinderen hebben/krijgen buiten de straat en een levenslang stigma (“kinderen van criminelen zijn criminelen”) weinig of niets. Blijkbaar was er gisteren een reportage was op Canvas over Morning Tears (die je kan herbekijken op http://www.deredactie.be/cm/de.redactie/buitenland/1.269417). Die reportage kan beter tonen dan ik kan schrijven waarover het gaat. Die bewuste donderdag was ik erg geraakt door de verhalen van deze getraumatiseerde wezen. (Ook door de vreselijke reacties van de expat-vrouwen die aanwezig waren als “we zouden onze huishoudhulp misschien af en toe naar daar kunnen sturen” of “ja maar wordt dat geld voor die organisatie wel goed besteed?”. Echt mijn type mensen niet, die expats...) Ik ben dan ook toegestapt op de mensen van Morning Tears en ze nodigden mij uit op hun vergadering de dag erna. Daar beslisten we onder andere om een kinderboek in elkaar te steken dat samen met de kinderen zou kunnen gelezen worden en waarmee veerkracht en positief zelf- en wereldbeeld zou kunnen aangewakkerd worden. Ik zal dat boekje - jammer genoeg hebben twee Hollandse vriendinnen de redactie ervan exclusief op zich genomen terwijl ik zelf vele ideëen had gespuwd maar bon - dan naar het Chinees vertalen. Het geeft me een goed gevoel iets zinvols te kunnen doen met mijn kennis van het Chinees.
*’Ok als we op 30 april in Dali willen zijn, moeten we de nachttrein van Chengdu naar Panzhihua nemen. Shit die trein komt om 5u ’s nachts daar aan. Dan dus Dali naar 31 verschuiven. Maar aarrgghhh wat dan met de vlucht naar Guiling? Die is enkel om 14u of 21u...’ Met al dat soort gepuzzel ben ik bezig. Mama, Bertrand en ik gaan namelijk binnenkort een reis door China maken en die ben ik aan het voorbereiden. Ik kijk er erg naar uit! Meer China zien, zien hoe mama en Bertrand de Chinezen zullen smaken, nog eens smaken hoe het is om met ouders op reis te gaan: allemaal spannend!!
*Firsts: een albino Chinees, een rochel in mijn oor, een Pools model als roommate, een Chinees met syndroom van La Tourette, taiqi-lessen, American breakfast, online in het Chinees tickets boeken, cd-review schrijven voor That’s Shanghai, naast een Chinese fietser rijden met 4meter lange latten onder zijn arm...

Tot posts,

Tienna

变暖

Doorheen een haag van maatpakken met ‘Mr Klein’ en ‘Phillips’ bordjes
op een trein die een snelheid van 430 km/u haalde
naast een taxicauffeur die wou weten waar ik het liefst ben, in Shanghai of in België - eigenlijk de vraag die ik me op dat moment ook stelde -
aan mijn deur 527 aangekomen.
Het was erg koud die dag: ik kon mijn vrienden niet bereiken noch het bakje van mijn verwarming vinden. Kon me die dag enkel opwarmen gedachten aan thuis.

Ge-jetlag-ed in slaap gevallen, een lange verfrissende rust.

Ik kwam op temperatuur in het gezelschap van mijn ‘oude’ vriendin Jenn. Geroest fietsslot laten doorzagen, good old fried rice van het kraampje dicht bij de univ. En sjopping sjopping met als resultaat het eerst granenbrood dat ik in Shanghai vond! En daar kwamen de volgende dag ook Kim en Marie en Ian en Rowan en Jeroen en ook mijn zotste vriend Enoch.
Ondertussen al weer volledig in geacclimatiseerd Shanghai-ritme. Ik profiteer van de schoolvrije dagen met een bezoek aan Shanghai Museum en Kodak Cinema Word. In het eerste vond ik de Chinese-taoïstische versie van ‘Soleil levant’, heerlijk krullende kalligrafie, fijne objecten en rare (geen ogen en bruine huid) poppen die de Chinese minderheden voorstelden (zie maar es naar mijn foto's). In de tweede zag ik een Chinese weekendfilm ‘Two People Under the Same Roof’, die het niet waard is te downloaden. Dit doorspekt met een prettig en zeer Aziatisch tussendoortje: stickertjes laten maken vol hartjes&glitters&Jenn&mij. Wat kan het fijn zijn een meisje van 23 in Shanghai te spelen!

Kisses kisses,

Ｕw jonge dame,
Tine

zeventien twee nul acht

het is zondagavond. morgen vlieg ik weer naar het oosten. t voelt allemaal wat raar en dubbel. ja ik heb goesting om terug te gaan en ja ik heb goesting om te blijven. ik heb zo een gezellige vrije wintertijd dicht bij mijn liefje. er staan mij vrienden, nieuwigheden en een mooie reis te wachten in china. maar goed,'c'est toujours aujourd'hui' las ik gisteren en zo is het. dus vandaag, vanavond ga ik het gezellig warm maken samen.

tot gauw vanuit shanghai

it is time..

na een avondje alleen op een bankje in het gezelschap van de Bund en Pudong, een duik in het nachtleven van Shanghai en vele 'merry christmas!! have fun in Belgium! come back soooon' zit ik nu moe maar tevreden achter mijn computer voor ook die mijn valies in gaat. morgenavond (zon 23 dec) ben ik terug in België voor een tijdje. eerst ga ik in de armen van mijn liefste springen(en warm blijven plakken), mijn gezin een dikke zoen geven en als je me wat tijd geeft om te bekomen, kunnen we elkaar gauw zien bij een warme kop choco of een goed glas wijn. veel beter dan te schrijven kan ik je dan vertellen over china, chinees en chinezen. tot gauw live!

trouwens, kan iemand uitleggen wat er met mijn en sebbes paspoortfoto's gebeurt is?? (bekijk onderstaande link)


http://www.elfyourself.com/?id=1537692657

wintertijden in Shanghai

Laat me wat schrijven over de voorbije weken in Shanghai:

㈠
Ik ben een weekend geleden naar Hangzhou gespoord. Me myself and I. Had er nood aan om eens uit de stad en alleen te zijn. Na mijn eerste kus (op de wang!) van een Chinese taxichauffeur, kwam ik 's avonds aan bij het jeugdhotel waar ik wou overnachten. Dat zou echter niet gebeuren want de madam aan de balie zei me dat ze "omdat ons hotel 'in the scenic spot' gelegen is we extra politiecontrole krijgen" me geen kamer kon geven daar ik enkel een kopie van mijn paspoort bijhad (wat het Consulaat van België mij aangeraden had te doen). Het dappere alleen reizende meisje deed het toen toch wel even in haar broekje. Gelukkig maakte een hotel wat verder op daar geen probleem van. Ik kon rustig en wel, na een lekkere pasta in een heel sfeervol (met echte rozen op tafel!) restaurant, uren zappen tussen alle +/- 50 Chinese tv-zenders en in een proper bedje slapen.
In het daglicht kon ik de pracht van Hangzhou aanschouwen. Meteen had ik door waarom zoveel keizers en kunstenaars zo verliefd waren geweest op deze plek. In Hangzhou ligt namelijk Het Westelijke Meer, een immense watermassa omringt door bergen. De hele omgeving werd dan ook in verschillende tijdsperiodes versierd met pagodes, tempels en bruggen. Het was heerlijk om de hele dag op mijn gemak rond te wandelen in al dat natuurlijk moois. Alleen jammer van de luide Chinezen. Zeker omdat ik de hele tijd 'laowai! faguo de? meiguo de?' (=buitenlander!van Frankrijk?van Amerika?) rond mij hoorde en er stiekem foto's van mij gemaakt worden. Na een kwartier of zo slaat het ego-streel-gevoel over in irritatie, dat kan ik je verzekeren. Dus ben ik was vredigheid gaan zoeken in de boeddhistische tempel van Hangzhou. Nog een erg mooie maar dure plaats. Er was op het moment dat ik de tempel binnenging een 'viering' aan de gang. Grappig om te zien hoe alle monniken toch even opkeken toen ik voorbij wandelde. Als een echte Chinese - een Chinees in een katholieke kerk voelt zich een katholiek, een Chinees in een boeddhistisch tempel voelt zich boeddhist - heb ik wierrook gebrand. Dus als het jullie bijzonder goed gaat, bedank mij! ;)

㈡
Ik ben sinds kort Tang Bi's (ofte Alice; even oud als ik), een Chinese die ik leren kennen heb in de yogales) language partner. Dat houdt in dat we elke week es afspreken om wat te babbelen en zo dus ons respectievelijk Chinees en Engels oefenen. Vind dat wel fijn. Ze is erg open en we blijken veel gemeen te hebben. Vanavond vertelde ze me tijdens een etentje dat haar vader overleden is een jaar geleden en hoe het nu gaat met haar moeder en grootmoeder. We kunnen ook over alle gekke Europese/Chinese gewoontes en natuurlijk de jongens tetteren. Lieve meid.

㈢
Ik heb het gedruft: ik heb mijn haar in handen gegeven van een Chinese kapper. Ik had toch voor alle zekerheid Enoch, vriend van mij hier uit Hong Kong, meegevraagd om zeker te zijn dat ik goed uitleg hoe ik mijn haar wou. Blijkbaar betekent naar de kapper gaan hier 1 een 'dry-wash' van mijn haar 2 het reinigen van mijn oren 3 een massage van mijn hoofd,armen,rug, armen en handen 4 het eigenlijke kappen. Dat alles voor de prijs van 3euro! En.. ik was tevreden! Dus dames, voor uw volgende kapbeurt, kom naar Wujiaochang!

㈣
Nonkel Ivan (Bertrands jongere broer) is in Shanghai gepasseerd. Hij werkt voor een bedrijf dat hier in Shanghai ook een fabriek heeft. Was heel fijn om een gekend gezicht te zien hier! Ik mocht met hem en zijn collega's (een Portugees, een Indiër en twee Chinezen) gaan dineren. Een grappige combinatie van Engelse accenten! De dag daarna mocht ik een rondleiding doorheen de fabriek bijwonen. Dat was een unieke kans om iets dichter bij de echte Chinezen te komen. Ik vond dat het er eigenlijk niet zo anders uit zag dan een Belgische fabriek. Buiten slogans als 'Je werk zou je moeten beschouwen als je tweede thuis' of 'De produchten zijn in je handen, de kwaliteit is in je hart' dan. Het was grappig om te zien dat er heel wat machines nog Nederlandse knoppen/labels hadden omdat het machines waren die ooit in Roeselare gedraaid hebben. Gelukkig voor de werknemers met Chinese vertaling ernaast :) Het was ook een relativerende ervaring voor me om te zien hoe die managers en hoge pieten gemoedelijke en 'imperfecte' mensen zijn. De grote baas van het bedrijf bijvoorbeeld was heel vriendelijk en vertelde me over zijn familie en ervaringen in Shanghai. Hij regelde het ook dat ik met de 'banche'(de bus die werknemers van en naar het werk brengt) naar huis kon.

Goed, ik kruip nu onder de wol!
Slaapwel



PS Ik heb heel wat nieuwe foto's (5 albums) toegevoegd op mijn picasa-site, wees welkom. Ik geef toe er zitten hier en daar wat onscherpe beelden tussen en dat zal zo blijven tot iemand mij een nieuw en beter fototoestel aanbiedt. Nog een Sint misschien? ;)