wintertijden in Shanghai

Laat me wat schrijven over de voorbije weken in Shanghai:

㈠
Ik ben een weekend geleden naar Hangzhou gespoord. Me myself and I. Had er nood aan om eens uit de stad en alleen te zijn. Na mijn eerste kus (op de wang!) van een Chinese taxichauffeur, kwam ik 's avonds aan bij het jeugdhotel waar ik wou overnachten. Dat zou echter niet gebeuren want de madam aan de balie zei me dat ze "omdat ons hotel 'in the scenic spot' gelegen is we extra politiecontrole krijgen" me geen kamer kon geven daar ik enkel een kopie van mijn paspoort bijhad (wat het Consulaat van België mij aangeraden had te doen). Het dappere alleen reizende meisje deed het toen toch wel even in haar broekje. Gelukkig maakte een hotel wat verder op daar geen probleem van. Ik kon rustig en wel, na een lekkere pasta in een heel sfeervol (met echte rozen op tafel!) restaurant, uren zappen tussen alle +/- 50 Chinese tv-zenders en in een proper bedje slapen.
In het daglicht kon ik de pracht van Hangzhou aanschouwen. Meteen had ik door waarom zoveel keizers en kunstenaars zo verliefd waren geweest op deze plek. In Hangzhou ligt namelijk Het Westelijke Meer, een immense watermassa omringt door bergen. De hele omgeving werd dan ook in verschillende tijdsperiodes versierd met pagodes, tempels en bruggen. Het was heerlijk om de hele dag op mijn gemak rond te wandelen in al dat natuurlijk moois. Alleen jammer van de luide Chinezen. Zeker omdat ik de hele tijd 'laowai! faguo de? meiguo de?' (=buitenlander!van Frankrijk?van Amerika?) rond mij hoorde en er stiekem foto's van mij gemaakt worden. Na een kwartier of zo slaat het ego-streel-gevoel over in irritatie, dat kan ik je verzekeren. Dus ben ik was vredigheid gaan zoeken in de boeddhistische tempel van Hangzhou. Nog een erg mooie maar dure plaats. Er was op het moment dat ik de tempel binnenging een 'viering' aan de gang. Grappig om te zien hoe alle monniken toch even opkeken toen ik voorbij wandelde. Als een echte Chinese - een Chinees in een katholieke kerk voelt zich een katholiek, een Chinees in een boeddhistisch tempel voelt zich boeddhist - heb ik wierrook gebrand. Dus als het jullie bijzonder goed gaat, bedank mij! ;)

㈡
Ik ben sinds kort Tang Bi's (ofte Alice; even oud als ik), een Chinese die ik leren kennen heb in de yogales) language partner. Dat houdt in dat we elke week es afspreken om wat te babbelen en zo dus ons respectievelijk Chinees en Engels oefenen. Vind dat wel fijn. Ze is erg open en we blijken veel gemeen te hebben. Vanavond vertelde ze me tijdens een etentje dat haar vader overleden is een jaar geleden en hoe het nu gaat met haar moeder en grootmoeder. We kunnen ook over alle gekke Europese/Chinese gewoontes en natuurlijk de jongens tetteren. Lieve meid.

㈢
Ik heb het gedruft: ik heb mijn haar in handen gegeven van een Chinese kapper. Ik had toch voor alle zekerheid Enoch, vriend van mij hier uit Hong Kong, meegevraagd om zeker te zijn dat ik goed uitleg hoe ik mijn haar wou. Blijkbaar betekent naar de kapper gaan hier 1 een 'dry-wash' van mijn haar 2 het reinigen van mijn oren 3 een massage van mijn hoofd,armen,rug, armen en handen 4 het eigenlijke kappen. Dat alles voor de prijs van 3euro! En.. ik was tevreden! Dus dames, voor uw volgende kapbeurt, kom naar Wujiaochang!

㈣
Nonkel Ivan (Bertrands jongere broer) is in Shanghai gepasseerd. Hij werkt voor een bedrijf dat hier in Shanghai ook een fabriek heeft. Was heel fijn om een gekend gezicht te zien hier! Ik mocht met hem en zijn collega's (een Portugees, een Indiër en twee Chinezen) gaan dineren. Een grappige combinatie van Engelse accenten! De dag daarna mocht ik een rondleiding doorheen de fabriek bijwonen. Dat was een unieke kans om iets dichter bij de echte Chinezen te komen. Ik vond dat het er eigenlijk niet zo anders uit zag dan een Belgische fabriek. Buiten slogans als 'Je werk zou je moeten beschouwen als je tweede thuis' of 'De produchten zijn in je handen, de kwaliteit is in je hart' dan. Het was grappig om te zien dat er heel wat machines nog Nederlandse knoppen/labels hadden omdat het machines waren die ooit in Roeselare gedraaid hebben. Gelukkig voor de werknemers met Chinese vertaling ernaast :) Het was ook een relativerende ervaring voor me om te zien hoe die managers en hoge pieten gemoedelijke en 'imperfecte' mensen zijn. De grote baas van het bedrijf bijvoorbeeld was heel vriendelijk en vertelde me over zijn familie en ervaringen in Shanghai. Hij regelde het ook dat ik met de 'banche'(de bus die werknemers van en naar het werk brengt) naar huis kon.

Goed, ik kruip nu onder de wol!
Slaapwel



PS Ik heb heel wat nieuwe foto's (5 albums) toegevoegd op mijn picasa-site, wees welkom. Ik geef toe er zitten hier en daar wat onscherpe beelden tussen en dat zal zo blijven tot iemand mij een nieuw en beter fototoestel aanbiedt. Nog een Sint misschien? ;)

nog maar plaatjes

wie graag de foto's zou zien van toen Sebbe hier in Shanghai was, verwijs ik vriendelijk door naar http://picasaweb.google.com/Sebastien.Conard. jammergenoeg kunnen we de vele filmpjes die we gemaakt hebben niet toevoegen.

慢慢走！

很九不见 (long time no see)

Nadat mijn liefje terug naar België gekeerd is - ik kan alleen zingen 'et tout peut se charger d'absense, rien qui sâche mieux qu'il s'absenter' - is het hier koud geworden. Het is ook echt herfst geworden. Maar herfst is hier wel prachtig qua natuur: gele, groene en rode bladeren en nog veel zon. Ideaal wandelweer.
We hebben hier het Old Movie Café ontdekt. Voor het eerst een echt gezellige plaats in Shanghai gevonden. De regel in dat café is dat diegene die eerst aankomt, de film mag kiezen. Ze hebben een boek vol titels van klassieke Chinese films. Ruan Lingyu schittert op de voorpagina van dat boek. Die film word dan op een grote tv gedraaid. Tina en ik kozen 'Farewell my concubine', een erg aangrijpende film over twee jongens die samen opgroeien als acteurs in de Beijing opera. Je ziet hun relatie en leven doorheen de late Qing dynastie, de Maoïstische periode en de post-Mao tijden evolueren van gruwelijk en arm over decadent en complex naar gevallen sterren. Een 4sterren film als je het mij vraagt. 't Was een fijne avond met Tina. Haar ouders waren professors in Beida (belangrijke universiteit in Beijing) ten tijde van het studentenprotest op Tian an men (Plein vd Hemelse Vrede) in 1989. Dat is meteen ook de reden waarom ze naar de Verenigde Staten getrokken zijn. Tina kan me dus het een en ander van dichterbij vertellen. Zo zei ze me dat Mao Zedong diegene is die ervoor gezorgd heeft dat in China al meer dan een halve eeuw mannen en vrouwen op dezelfde voet leven. In zijn ogen waren vrouwen en mannen evenwaardige werkkrachten. Dat zie je hier duidelijk: mannen en vrouwen gaan heel gemoedelijk met elkaar om. Geen feminisme nodig. Een ander minder mooi verhaal dat ze vertelde is dat sommige bedelaars met opzet gehandicapt zijn. Als kind werden sommige wezen opgenomen door een organisatie die 'bedelaars begeleidde'. Die organisatie vond dat letterlijk gebroken mensen meer geld konden verdienen, dus braken ze armen of beenderen van deze kinderen.

Vorige week speelde een toneelgroep van Fudan 'The Butterfly Lovers', een UNESCO beschermde legende. De gezangen waren heel Chinees en volgens mij erg mooi, de kostuums idem. Het is meer vergelijkbaar met een opera. Chapeau voor de actrices want elke handbeweging is precies vastgelegd en de gezangen hebben geen refreinen of regelmatig terugkeren vormen. Ik heb er erg van genoten, ondanks het erg onbeleefde publiek.

Na de midterm-examens heb ik mezelf getrakteerd op een weekendje Nanjing met een paar vrienden. Eerste indruk: deze stad zou best een van de voorsteden van Shanghai kunnen zijn want dezelfde blokken, dezelfde vervuiling, dezelfde commerce alleen kleiner en iets minder modern. Maar dan had ik de 'historisch bezienswaardigheden nog niet gezien'. Soit. In het hostel waar we een 8persoons kamer genomen hadden, wekten we per ongeluk een mede-gast. Ma Yong bleek Frans-Chinees en schilder. Hij was in Nanjing omdat er in het Jiangsu Museum een nieuwe tentoonstelling was waar een van zijn mede artiesten geëxposeerd werd. Na ontbijt - mandarijen en chorio achtig gebak - zijn we met hem meegeweest naar het desbetreffende museum. Ik vond het weinig hebben. Er waren drie soorten taferelen: exotische Chinese minderheden, landschappen, hedendaagse meisjes. Goede technieken maar weinig inhoud als je het mij vraagt.
Daarna een bezoek gebracht aan het Presidentieel Paleis dat twee groten der Chinese geschiedenis gediend hebben. Geschiedenisles: 1 midden 19e eeuw beweerde Hong Qiuxuan afstammeling van Jezus te zijn en rechtmatige heerser van China. Hij leidde de Taiping-rebellie. 2 Sun Yat-sen stichtte in 1912 Republiek China en werd de eerste president van het Zhonghua gongheguo. Nanjing werd tot hoofdstad benoemd. Cultuurles: een paleis is naar Chinese normen een domein met verschillende hallen, binnenplaatsen, tuintjes etc. Mooie plaats om te regeren! Na al dat moois wilden we miserie zien: we wilden het museum bezoeken dat aan het Nanjing Massacre (massamoorden door Japaners in Nanjing midden 20e eeuw) geweid is. Maar onder constructie. Erg jammer. Dan maar naar het grote meer. Lang gewandeld in de avondzon met een hete zoete aardappel als tussendoortje.
Zondag naar de crème de la crème van Nanjing geweest: Zhongshan National Park. Een bijzonder groot en groen domein dat onder andere het mausoleum van Sun Yat-sen en Ming tombes huist. Ik verwijs door naar de foto's, die kunnen het beter dan mij overbrengen.
Het was een schoon Chinees weekend!

Bon ik heb mijn schade wel ingehaald met dit schrijfsel denk ik :)

再见