Nadat mijn liefje terug naar België gekeerd is - ik kan alleen zingen 'et tout peut se charger d'absense, rien qui sâche mieux qu'il s'absenter' - is het hier koud geworden. Het is ook echt herfst geworden. Maar herfst is hier wel prachtig qua natuur: gele, groene en rode bladeren en nog veel zon. Ideaal wandelweer.
We hebben hier het Old Movie Café ontdekt. Voor het eerst een echt gezellige plaats in Shanghai gevonden. De regel in dat café is dat diegene die eerst aankomt, de film mag kiezen. Ze hebben een boek vol titels van klassieke Chinese films. Ruan Lingyu schittert op de voorpagina van dat boek. Die film word dan op een grote tv gedraaid. Tina en ik kozen 'Farewell my concubine', een erg aangrijpende film over twee jongens die samen opgroeien als acteurs in de Beijing opera. Je ziet hun relatie en leven doorheen de late Qing dynastie, de Maoïstische periode en de post-Mao tijden evolueren van gruwelijk en arm over decadent en complex naar gevallen sterren. Een 4sterren film als je het mij vraagt. 't Was een fijne avond met Tina. Haar ouders waren professors in Beida (belangrijke universiteit in Beijing) ten tijde van het studentenprotest op Tian an men (Plein vd Hemelse Vrede) in 1989. Dat is meteen ook de reden waarom ze naar de Verenigde Staten getrokken zijn. Tina kan me dus het een en ander van dichterbij vertellen. Zo zei ze me dat Mao Zedong diegene is die ervoor gezorgd heeft dat in China al meer dan een halve eeuw mannen en vrouwen op dezelfde voet leven. In zijn ogen waren vrouwen en mannen evenwaardige werkkrachten. Dat zie je hier duidelijk: mannen en vrouwen gaan heel gemoedelijk met elkaar om. Geen feminisme nodig. Een ander minder mooi verhaal dat ze vertelde is dat sommige bedelaars met opzet gehandicapt zijn. Als kind werden sommige wezen opgenomen door een organisatie die 'bedelaars begeleidde'. Die organisatie vond dat letterlijk gebroken mensen meer geld konden verdienen, dus braken ze armen of beenderen van deze kinderen.
Vorige week speelde een toneelgroep van Fudan 'The Butterfly Lovers', een UNESCO beschermde legende. De gezangen waren heel Chinees en volgens mij erg mooi, de kostuums idem. Het is meer vergelijkbaar met een opera. Chapeau voor de actrices want elke handbeweging is precies vastgelegd en de gezangen hebben geen refreinen of regelmatig terugkeren vormen. Ik heb er erg van genoten, ondanks het erg onbeleefde publiek.
Na de midterm-examens heb ik mezelf getrakteerd op een weekendje Nanjing met een paar vrienden. Eerste indruk: deze stad zou best een van de voorsteden van Shanghai kunnen zijn want dezelfde blokken, dezelfde vervuiling, dezelfde commerce alleen kleiner en iets minder modern. Maar dan had ik de 'historisch bezienswaardigheden nog niet gezien'. Soit. In het hostel waar we een 8persoons kamer genomen hadden, wekten we per ongeluk een mede-gast. Ma Yong bleek Frans-Chinees en schilder. Hij was in Nanjing omdat er in het Jiangsu Museum een nieuwe tentoonstelling was waar een van zijn mede artiesten geëxposeerd werd. Na ontbijt - mandarijen en chorio achtig gebak - zijn we met hem meegeweest naar het desbetreffende museum. Ik vond het weinig hebben. Er waren drie soorten taferelen: exotische Chinese minderheden, landschappen, hedendaagse meisjes. Goede technieken maar weinig inhoud als je het mij vraagt.
Daarna een bezoek gebracht aan het Presidentieel Paleis dat twee groten der Chinese geschiedenis gediend hebben. Geschiedenisles: 1 midden 19e eeuw beweerde Hong Qiuxuan afstammeling van Jezus te zijn en rechtmatige heerser van China. Hij leidde de Taiping-rebellie. 2 Sun Yat-sen stichtte in 1912 Republiek China en werd de eerste president van het Zhonghua gongheguo. Nanjing werd tot hoofdstad benoemd. Cultuurles: een paleis is naar Chinese normen een domein met verschillende hallen, binnenplaatsen, tuintjes etc. Mooie plaats om te regeren! Na al dat moois wilden we miserie zien: we wilden het museum bezoeken dat aan het Nanjing Massacre (massamoorden door Japaners in Nanjing midden 20e eeuw) geweid is. Maar onder constructie. Erg jammer. Dan maar naar het grote meer. Lang gewandeld in de avondzon met een hete zoete aardappel als tussendoortje.
Zondag naar de crème de la crème van Nanjing geweest: Zhongshan National Park. Een bijzonder groot en groen domein dat onder andere het mausoleum van Sun Yat-sen en Ming tombes huist. Ik verwijs door naar de foto's, die kunnen het beter dan mij overbrengen.
Het was een schoon Chinees weekend!
Bon ik heb mijn schade wel ingehaald met dit schrijfsel denk ik :)
再见We hebben hier het Old Movie Café ontdekt. Voor het eerst een echt gezellige plaats in Shanghai gevonden. De regel in dat café is dat diegene die eerst aankomt, de film mag kiezen. Ze hebben een boek vol titels van klassieke Chinese films. Ruan Lingyu schittert op de voorpagina van dat boek. Die film word dan op een grote tv gedraaid. Tina en ik kozen 'Farewell my concubine', een erg aangrijpende film over twee jongens die samen opgroeien als acteurs in de Beijing opera. Je ziet hun relatie en leven doorheen de late Qing dynastie, de Maoïstische periode en de post-Mao tijden evolueren van gruwelijk en arm over decadent en complex naar gevallen sterren. Een 4sterren film als je het mij vraagt. 't Was een fijne avond met Tina. Haar ouders waren professors in Beida (belangrijke universiteit in Beijing) ten tijde van het studentenprotest op Tian an men (Plein vd Hemelse Vrede) in 1989. Dat is meteen ook de reden waarom ze naar de Verenigde Staten getrokken zijn. Tina kan me dus het een en ander van dichterbij vertellen. Zo zei ze me dat Mao Zedong diegene is die ervoor gezorgd heeft dat in China al meer dan een halve eeuw mannen en vrouwen op dezelfde voet leven. In zijn ogen waren vrouwen en mannen evenwaardige werkkrachten. Dat zie je hier duidelijk: mannen en vrouwen gaan heel gemoedelijk met elkaar om. Geen feminisme nodig. Een ander minder mooi verhaal dat ze vertelde is dat sommige bedelaars met opzet gehandicapt zijn. Als kind werden sommige wezen opgenomen door een organisatie die 'bedelaars begeleidde'. Die organisatie vond dat letterlijk gebroken mensen meer geld konden verdienen, dus braken ze armen of beenderen van deze kinderen.
Vorige week speelde een toneelgroep van Fudan 'The Butterfly Lovers', een UNESCO beschermde legende. De gezangen waren heel Chinees en volgens mij erg mooi, de kostuums idem. Het is meer vergelijkbaar met een opera. Chapeau voor de actrices want elke handbeweging is precies vastgelegd en de gezangen hebben geen refreinen of regelmatig terugkeren vormen. Ik heb er erg van genoten, ondanks het erg onbeleefde publiek.
Na de midterm-examens heb ik mezelf getrakteerd op een weekendje Nanjing met een paar vrienden. Eerste indruk: deze stad zou best een van de voorsteden van Shanghai kunnen zijn want dezelfde blokken, dezelfde vervuiling, dezelfde commerce alleen kleiner en iets minder modern. Maar dan had ik de 'historisch bezienswaardigheden nog niet gezien'. Soit. In het hostel waar we een 8persoons kamer genomen hadden, wekten we per ongeluk een mede-gast. Ma Yong bleek Frans-Chinees en schilder. Hij was in Nanjing omdat er in het Jiangsu Museum een nieuwe tentoonstelling was waar een van zijn mede artiesten geëxposeerd werd. Na ontbijt - mandarijen en chorio achtig gebak - zijn we met hem meegeweest naar het desbetreffende museum. Ik vond het weinig hebben. Er waren drie soorten taferelen: exotische Chinese minderheden, landschappen, hedendaagse meisjes. Goede technieken maar weinig inhoud als je het mij vraagt.
Daarna een bezoek gebracht aan het Presidentieel Paleis dat twee groten der Chinese geschiedenis gediend hebben. Geschiedenisles: 1 midden 19e eeuw beweerde Hong Qiuxuan afstammeling van Jezus te zijn en rechtmatige heerser van China. Hij leidde de Taiping-rebellie. 2 Sun Yat-sen stichtte in 1912 Republiek China en werd de eerste president van het Zhonghua gongheguo. Nanjing werd tot hoofdstad benoemd. Cultuurles: een paleis is naar Chinese normen een domein met verschillende hallen, binnenplaatsen, tuintjes etc. Mooie plaats om te regeren! Na al dat moois wilden we miserie zien: we wilden het museum bezoeken dat aan het Nanjing Massacre (massamoorden door Japaners in Nanjing midden 20e eeuw) geweid is. Maar onder constructie. Erg jammer. Dan maar naar het grote meer. Lang gewandeld in de avondzon met een hete zoete aardappel als tussendoortje.
Zondag naar de crème de la crème van Nanjing geweest: Zhongshan National Park. Een bijzonder groot en groen domein dat onder andere het mausoleum van Sun Yat-sen en Ming tombes huist. Ik verwijs door naar de foto's, die kunnen het beter dan mij overbrengen.
Het was een schoon Chinees weekend!
Bon ik heb mijn schade wel ingehaald met dit schrijfsel denk ik :)
3 opmerkingen:
dag tine ,
dus je liefje is terug naar belgie,dat was genieten voor jullie beiden!ik sta vol bewondering voor je kennis van de chinese geschiedenis en cultuur,maar ik weet er dan ook heel weining vanaf zoals velen denk ik, china is voor ons zo heel ver weg ,maar daarom niet minder intersant, het is dan ook heel groot land met een lange ingewikkelde geschiedenis , wij hobbelen verder in ons gestruktureede leventje maar proberen daar toch wat passie in te krijgen!ons reisje naar cordoba spanje was leuk en leerrijk zo leren we dat de voorvaderen van onze amir wel wat in hun mars hadden ! wat een cultuur hadden de moren ,het was ook nog prachtig weer en onze b&b was schitterend gelegen tussen de olijfbomen in de heuvels aan een groot meer wat een uitzicht en vooral wat een stilte,snachts een betoverende sterrenpracht, het was genieten,
zaterdag laatst zijn we dansschoenen gaan kopen voor ed want het lukt ons aardig in de argentijnse tango, mijn werkgevers zijn daar nu in het land van de tango en brengen schoenen mee voor mij ,hier zijn ze namelijk duur,en dansen maar !vrijdag pas ik dan weer op mijn lieveling amir het is een schat, je ziet ik ben een echte oma!dikke kussen mama katrien ps ik probeer een foto te sturen naar je hotmail,***
Ja Tine, nu heb je echt wel je schade ingehaald.Interessant om lezen blijven je verhalen!
Mao was en blijft toch wel een grote meneer voor veel Chinezen, blijkbaar zelfs ook nog voor jouw Chinees- Amerikaanse vriendin.
Groetjes
tante Siska
dag tine!
De eerste nachtvorst hier, nog steeds geen deftige regering, Sinterklaas in het land, een ongeduldige Kerstman om de hoek, jij in China en ik morgenochtend in Parijs.
Raar hoe ik bij het woordje citytrip toch steeds aan jou moet denken!
Tot snel!
elise
Een reactie posten